νεοσσός

ο (ΑΜ νεοσσός και νοσσός, Α αττ. τ. νεοττός)

1. (γενικά) μικρό πουλί που μόλις βγήκε από το αβγό του («ἐὰν δὲ μὴ εὑρίσκῃ ἡ χεὶρ αὐτοῡ... δύο νεοσσοὺς περιστερῶν», ΠΔ)

2. άνθρωπος ή ζώο που μόλις γεννήθηκε, νεογνό ζώου ή ανθρώπου

νεοελλ.

(ειδικά) μικρό κοτόπουλο, κλωσσοπούλι, κλωσσόπουλο

αρχ.

1. κρόκος αβγού

2. θωπευτική προσφώνηση αγαπημένου προσώπου («καλοῡμαι ὁ σός... νεοσσός», Ευρ.)

3. (ως θηλ.) ἡ νεοττός

λεγόταν σχετικά με την εταίρα Λαΐδα

4. φρ. «ἵππου νεοττός»

(περιλπτ.) το άριστο και ακμαίο ιππικό.

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για παρ. ή συνθ. τού νέος, που θυμίζει τα περισσός, ἔπισσαι. Η υπόθεση ότι η λ. είναι συνθ. με α' συνθετικό νε(ο)- και β' συνθετικό *kyo- τού κεῖμαι δεν φαίνεται πειστική].